Dat ik in Australië een blog bij zou gaan houden had ik al vrij snel besloten. Naast het feit dat ik het leuk vind om te schrijven en de leuke reacties die ik op mijn blog kreeg van het EK rolstoel basketbal, kan ik mijzelf weer terughalen naar momenten die ik toen heb beleefd en veel meer onthouden. of terwijl de blog’s zijn mijn manier voor “Making Memories”. Maar de gedachte die ik had bij dit blog was dat ik elke twee weken ergens in een hangmatje lag met een cocktail in mijn hand genieten van het uitzicht over zee. Helaas heb ik alle stukjes allemaal binnenshuis geschreven tot vandaag! Vandaag zit ik in Points Lonsdale op het strand, een badplaatsje ongeveer een anderhalf uur van Melbourne verwijderd. Braden, Will, Darci (Will’s vriendin en ook hockeyster bij TEM) en ik zijn hier voor een paar dagen naar het huisje van Will’s ouders. Het is niet het mooiste weer wat we gehad hebben, maar in de ochtend is er zon in overvloed.
Wat we zover gedaan hebben hier hoor ik u vragen? Nou we hebben gezelschapspelletjes gespeeld, getennist en zijn naar het strand geweest. Braden en ik hebben gisteren nog de temperatuur van het water gevoeld maar dat is toch aardig koud. Het is in iedere geval genieten met een zachte en grote G. Een soort vakantie in mijn vakantie.
Maar goed ik was gebleven bij het feit dat ik dinsdag moest gaan werken als een soort bouwvakker, om alles meteen goed te corrigeren was het als elektriciën. Mijn taak was de eerste paar dagen om alle draden los te maken uit de muur of plafond zodat deze netjes weggewerkt konden worden. Aan het einde van de week moest ik de draden dan ook netjes wegwerken.
Die week kreeg ik ook twee uitnodigingen om op sollicitatie te komen. Eentje was bij een sales bedrijf, ik werd per rondgaande SMS gevraagd of ik die woensdag naar het bedrijf wilde komen. De SMS was ronduit onpersoonlijk en waarschijnlijk door een computer gestuurd. Dat vond ik zeker uit toen ik daar die woensdag op sollicitatie kwam. In de kamer zat een man of 40 allemaal in een $1000,- kostuum en met een $500,- kapsel. Toen ik mijn voet in die kamer zette, met mijn nette, door mijzelf gestreken bloesje, keek iedereen op met een blik van “Wat doe jij hier?” en toen de balie medewerkster precies dezelfde woorden uitsprak ben ik omgedraaid een maar gaan lunchen. Want een eerste indruk blijft er voor altijd.
De tweede uitnodiging was voor een modellen bureau maar dan moest ik wel eventjes $150,- neertellen als aanmeldingskosten en vervolgens $8,- per maand om mijn portfolio online te houden… Helaas kan ik die kosten op dit moment niet maken…, maar anders moesten Brad Pitt en Leonardo DiCaprio wel oppassen bij de volgende oscar uitreiking.
Nog steeds zonder werk heb ik die week erop niet heel veel gedaan. Ik ben een paar keer naar het centrum geweest en op woensdag had ik een trail voor werk in Sandringham. Gewoon weer ouderwets vertrouwd barmannetje spelen. Ze waren onder de indruk maar een paar dagen later toen ik belden wanneer ik mijn diensten had vertelden ze dat ze te veel barmensen hebben. Helaas pindakaas dus.
Inmiddels ben ik van het strand naar het huisje verhuis omdat mijn voeten er zowat afvroren.
Diezelfde week op vrijdag ben ik met Sandy mee geweest naar hun bedrijf. Zij hebben een groot kleding bedrijf in Australië. De dinsdag erop hadden ze een launch voor de sales mensjes, daarom moest er voor elke staat een sample klaar zijn zodat ze weten wat ze gaan verkopen. Alleen had de fabriek een klein foutje gemaakt en gouden ritsen in de jurken gedaan, deze moesten zwart worden. Dus ik heb de hele dag ritsen met nagellak zwart zitten kleuren. Weer een ervaring die ik op mijn CV erbij kan zetten.
Dat weekend was het weer tijd om met de Camerons naar de Farm te gaan. Alle zonen (drie in totaal) namen hun vriendjes mee. En het was de taak aan Sandy en mij om ze dan ook enigszins in het gareel te houden (Talitha was voor haar bedrijf overseas). Zo’n farm is ideaal voor dit soort dingen. Die kinderen kunnen lekker hun gang gaan terwijl niemand er last van heeft.
Wat betreft hockey hebben we van de afgelopen drie wedstrijden er twee gewonnen. Tegen Brunswick en LaTrobe. Bij beide wedstrijdje weer een goaltje voor mij op mijn naam mogen schrijven en hierdoor het seizoen kunnen afsluiten als “Leading goal scorer” van de club. Afgelopen zondag hadden we onze laatste wedstrijd. We zijn hier wel iets harder onderuit gegaan, 6-0 verloren. Voor de wiskunde nerd onder ons, daar kan dus geen goal van mij bij zitten. Het team waartegen we verloren, promoveert en komt volgend jaar dus uit in de hoogste competitie. Ze waren dan wel zo vriendelijk tegen deze Nederlander om te vragen of hij niet volgend jaar voor hen wilde uitkomen. Dit zou betekenen dat ik twee wedstrijden speel tegen Jamie Dwyer, 5 keer beste speler van de wereld. Staat wel mooi op je CV. Ik heb nog eventjes om erover na te denken. Maar TEM blijft gewoon lekker mijn club.
Vorige week heb ik elke dag wel een mooi fietstochtje gemaakt door Melbourne. Goedkoper, beter voor het milieu en gezonder uiteraard. Veel mooie dingen gezien, gefilmd en gefotografeerd. Een klein showreel van Melbourne kun je hieronder vinden
Vrijdag’s ben ik opzoek gegaan naar het wilde leven van Australië simpelweg in de dierentuin van Melbourne. Deze dierentuin bevatte vooral Australische dieren. Kangoeroes, Koala’s, Pinguïns en wombats. Het meest geniale: De Australiërs behandelen de kangoeroes zoals wij de geiten in de Beekse Bergen behandelen. Je kan in hun verblijf rondlopen en soms zelfs aaien als ze naar je toe komen. Dus mijn wens staat vast: ik wil een Kangoeroe als huisdier!
Cheers!!
Joppie
